ابو عبدالله الحسین بن حمدان الخصیبی الجنبلائی (م ۳۵۸ ق)[i] از رواتی است که معروف به غلو است و غلاة عصر کنونی نیز کتابهای او را چاپ میکنند.
الحسین بن حمدان در منابع رجالی تضعیف شده و همه بالاتفاق او را ضعیف شمردهاند و جرح شدیدی درباره او وجود دارد.[ii] اگرچه مرحوم حاجی نوری به گونهای میخواهد او را معتبر کند.[iii]
او از نصیریها و به یک معنا از باطنیهاست و کتابی به نام «الهدایة الکبری» دارد که در سوریه چاپ شده و نسخۀ آن در ایران کم است؛ این کتاب در واقع یک نوع پالایش افکار غالیها است و افکاری که در این کتاب بعنوان افکار نصیریه و محمد بن نصیر مطرح است همین افکار متعارف امامیه است و افکار انحرافی در آن کمتر است؛ البته پذیرش خیلی از روایتهایی که در این کتاب از محمد بن سنان نقل می شود بسیار سخت است.
[i]. رجال ابن داود، ص444، رقم 136 : «مات فی شهر ربیع الأول سنة ثمانیة و خمسین و ثلاثمائة الجنبلائی».
[ii]. رجال النجاشی، ص 67، رقم 159: «الحسین بن حمدان الخصیبی الجنبلانی أبو عبد الله کان فاسد المذهب.»؛ الرجال لإبن الغضائری، ص 54، رقم 41: «الحسین بن حمدان الجنبلائی أبو عبد الله. کذاب فاسد المذهب صاحب مقالة ملعونة لا یلتفت إلیه.»
[iii]. لم نجد کلامه.