ابراهیم بن مهزیار

یکی از رواتی که به صراحت مورد توثیق یا تضعیف قرار نگرفته «ابراهیم بن مهزیار اهوازی » برادر[1] «علی بن مهزیار» است ولی به نظر ما او ثقه بوده[2] و برای اثبات وثاقت او دو راه وجود دارد:

راه اول: نقل کتاب او توسط «محمد بن عبدالجبار»

بنابر نقل نجاشی[3] کتاب «ابراهیم بن مهزیار» را «محمد بن عبدالجبار» که از اجلاء ثقات[4] است نقل می‌کند[5] و نقل کتاب قرنیۀ اعتماد بر راوی است.

راه دوم: عدم استثناء از رجال نوادر الحکمه

کتاب معروف «محمد بن أحمد بن یحیی بن عمران اشعری» به نام «نوادر الحکمه» قبل از کتاب شریف کافی مرجع شیعه بوده است، ولی با وجود این که مولف ثقه و معتبر بوده به دلیل اینکه درباره مؤلف «یروی عن الضعفاء» وارد شده، سه نفر از نقادین حدیث یعنی مرحوم ابن ولید، مرحوم صدوق و مرحوم ابو العباس سیرافی اسناد این کتاب را مورد بررسی قرار داده و حدود به سی نفر را از راویان «نوادر الحکمه» را از استثنا کرده و آنها را نامعتبر دانسته‌اند[6] که نتیجه‌اش این است که بقیه مشایخ او این کتاب، معتبر بوده و روایات آنها قابل عمل است.

یکی از مشایخ «محمد بن احمد» که استثنا نشده «ابراهیم بن مهزیار» است، لذا او قابل اعتماد دانسته شده و روایاتش قابلیت عمل را دارد.[7]

جدای از این دو راه برای اثبات وثاقت «ابراهیم بن مهزیار» مدائحی[8] نیز در وصف او وارد شده که موید وثاقت اوست[9].

نتیجه اینکه به نظر می‌رسد  با توجه به این قرائن، می توان وثاقت  «ابراهیم بن مهزیار» را ثابت دانست.

 



[1]«و روی کتب علی بن مهزیار أخوه إبراهیم‏» رجال النجاشی، ص: ۲۵۴

[2]حـج، اعمال منی، ذبح الهدی

[3]« له کتاب البشارات، أخبرنا الحسین بن عبید الله قال: حدثنا أحمد بن جعفر قال: حدثنا أحمد بن إدریس قال: حدثنا محمد بن عبد الجبار، عن إبراهیم به» رجال‏النجاشی ص:??، رقم: ??

[4]«محمد بن عبد الجبار و هو ابن أبی الصهبان قمی ثقة» رجال‏الطوسی ص ۳۹۱

[5]صوم، سـال اول، جلسه ۷۸ - مفطرات صوم (جماع)

[6]«۹۳۹ - محمد بن أحمد بن یحیی بن عمران بن عبد الله بن سعد بن مالک الأشعری القمی أبو جعفر کان ثقة فی الحدیث. إلا أن أصحابنا قالوا: کان یروی عن الضعفاء و یعتمد المراسیل و لا یبالی عمن أخذ و ما علیه فی نفسه مطعن فی شی‏ء و کان محمد بن الحسن بن الولید یستثنی من روایة محمد بن أحمد بن یحیی ما رواه عن محمد بن موسی الهمدانی أو ما رواه عن رجل أو یقول بعض أصحابنا أو عن محمد بن یحیی المعاذی أو عن أبی عبد الله الرازی الجامورانی أو عن أبی عبد الله السیاری أو عن یوسف بن السخت أو عن وهب بن منبه أو عن أبی علی النیشابوری (النیسابوری) أو عن أبی یحیی الواسطی أو عن محمد بن علی أبی سمینة أو یقول فی حدیث أو کتاب و لم أروه أو عن سهل بن زیاد الآدمی أو عن محمد بن عیسی بن عبید بإسناد منقطع أو عن أحمد بن هلال أو محمد بن علی الهمدانی أو عبد الله بن محمد الشامی أو عبد الله بن أحمد الرازی أو أحمد بن الحسین بن سعید أو أحمد بن بشیر الرقی أو عن محمد بن هارون أو عن ممویه بن معروف أو عن محمد بن عبد الله بن مهران أو ما ینفرد (یتفرد) به الحسن بن الحسین اللؤلؤی و ما یرویه عن جعفر بن محمد بن مالک أو یوسف بن الحارث أو عبد الله بن محمد الدمشقی. قال أبو العباس بن نوح: و قد أصاب شیخنا أبو جعفر محمد بن الحسن بن الولید فی ذلک کله و تبعه أبو جعفر بن بابویه رحمه الله علی ذلک إلا فی محمد بن عیسی بن عبید فلا أدری ما رابه فیه لأنه کان علی ظاهر العدالة و الثقة. و لمحمد بن أحمد بن یحیی کتب منها: کتاب نوادر الحکمة و هو کتاب حسن» رجال‏النجاشی ص ۳۴۸

[7]صوم، سـال اول، جلسه ۷۸ - مفطرات صوم (جماع) و کتاب: صوم، سال: اول(۸۶-۸۷)، جلسه: ۷۸

[8]رجال الکشی، ص: ۵۳۱ و معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرجال، ج۱، ص: ۲۷۸

[9]صوم، سـال اول، جلسه ۷۸ - مفطرات صوم (جماع)

 

اضافه کردن نظر


کد امنیتی
تازه سازی